도구

도구

라틴어 문장 검색

Argumentum non apparentium, hoc est probatio quod sint aliqua non apparentia.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 2:13)
Profecto liquet quia fides illarum rerum argumentum est, quae apparere non possunt.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 2:26)
"Est enim fides sperandarum substantia rerum, argumentum non apparentium," hoc veraciter debet credi quod non valet videri.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 2:30)
Argumentum est ratio quae rei dubiae facit fidem.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 3:11)
Multa enim, inquam, sunt quae faciunt fidem, sed quia rationes non sunt, nec argumenta esse possunt, ut visus facit fidem his quae videntur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 3:12)
Sed quia ratio non est visus, nec argumentum quidem esse potest.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 3:13)
Hanc itaque videlicet mundi animam, quasi tertiam a Deo, et noun (gr.) personam distinguens, prolixiori ac diligentiori descriptione prosequens, eam tam in seipsam quam in effectis suis integerrima designatione declarat, juxta quam et nos Spiritum sanctum modo secundum effecta operum suorum dicere solemus, modo secundum naturalem bonitatis ejus affectum, quem in seipso ab aeterno habuit, sicut diligentius postmodum distinguemus.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 37:8)
Deinde statim hujus tertiae personae, quam animam mundi collocat, diligentem adhibet descriptionem, cum animam ipsam ex individua, et immutabili substantia consistere perhibet, ac rursum ex dividua, secundum quod scilicet seipsam anima scindere putatur per corpora.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 40:11)
" Pater, hoc est doctor Christiani exercitus, et orator invictus pro Christo causam agens, etiam inscriptionem fortuitam arte torquet in argumentum fidei (ibid.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 2:4)
Et nos ergo humanarum gladio rationum, quibus nos tam philosophi quam haeretici impetunt, in eos converso, eorum robur aciesque argumentorum suorum in Domino dissipemus, ut jam minus simplicitatem fidelium aggredi praesumant, cum de his confutati fuerint, de quibus praecipue impossibile eis videtur responderi de diversitate personarum in una et individua penitus ac simplici divina substantia, et de generatione Verbi seu processione Spiritus.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 6:7)
Illos plerumque rationis argumenta, istos nonnunquam melius exempla convertunt.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 15:29)
Et haec enervis fidei confessio in Christo sine teste, et argumento non credere.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 16:6)
Qui nec etiam dixit non esse ratiocinandum de fide, nec humana ratione ipsam apud Deum habere meritum, ad quam non tam divinae auctoritatis inducit testimonium, quam humanae rationis cogit argumentum.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 17:9)
Liquet, inquit, quia fides illarum rerum est argumentum quae apparere non possunt;
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 18:11)
Unde et in illo argumento Deus non substantia ostenditur aperte, quo Boetius, quamvis Christianus, opinionem philosophorum secutus, cum de philosophia tractaret, Themistium scilicet et Tullium in Topicis suis vestigans probat in quinto Topicorum ipsorum albedinem non esse substantiam, his verbis:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 35:5)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION